Tentoonstelling Trans-Ruimte
29 oktober t/m 26 november 2017
Opening op zondag 29 oktober om 15.00 uur
In het Trans- themajaar is de tentoonstelling Trans-Ruimte alweer de laatste Trans- tentoonstelling.
In deze tentoonstelling wordt werk getoond van Lineke Hansma en Joyce Zwerver. Beiden maken installaties die een relatie aangaan met de locatie, site-specific of site appropriate, zoals Joyce het noemt.
Lineke Hansma
Mijn werk maak ik door in een ruimte materialen, kleuren en vormen met elkaar te combineren. Daardoor ontstaan er nieuwe beelden en andere betekenissen. In mijn werk gaat het om de relatie onderling in het werk en de relatie tussen het werk en de ruimte waar het in is.
Wat versterk ik of wat ontken ik in een ruimte. Hoeveel ingrepen moet ik doen en op welke manier om de relatie tussen mijn werk en de ruimte te laten zien. Door bijvoorbeeld één lijn tape te zetten kan de ruimte onderdeel van mijn werk worden of juist een ‘tegen’ ruimte.
Speels, spannend en humor zijn belangrijke begrippen voor mij, op die grens wil ik mij in mijn werk bevinden.
Mijn benadering van mijn werk is formeel en het werkproces heel inspirerend, dan ontstaan er nieuwe ideeën en inzichten.
Voor de trans serie in SMAHK heb ik al materialen en ideeën. Daar komt tijdens de inrichtings periode de ruimte bij. Dan begint voor mij het ‘spel’ met ruimte ,materiaal en vorm. Vanuit dat spel ontstaat mijn werk.
Eerder las ik al eens teksten en artikelen uit en over het boek; Homo Ludens van Johan Huizinga.
Johan Huizinga schreef in 1938 zijn belangrijke werk ’Homo Ludens’ (de spelende mens), over het belang van het spe(e)lelement van cultuur en samenleving. De grondslag van alle cultuur is gelegen in het spel.
Nadenkend over Trans-Ruimte kwam ik weer een artikel tegen waarin aan hem werd gerefereerd.
Inspirerend!
Joyce Zwerver
Binnen mijn werk houd ik mij voornamelijk bezig met het maken van locatie gerichte, grote installaties. Mijn werkwijze heeft veel weg van site specific werk maar noem ik echter eerder site appropriate. Het grote verschil ligt voor mij vooral in het feit dat ik niet in ga op de geschiedenis of achtergrond van een plek, maar dat ik puur reageer op sfeer, visuele- en architectonische elementen.
Ik werk met verschillende materialen waarmee ik vormen creëer die ik binnen een installatie meerdere malen herhaal. Elke installatie bestaat uit één materiaal, één kleur(scharkering) en één vorm die samen een eenheid vormen.
Met mijn installaties beoog ik een sensitieve beleving op te roepen door ondermeer het werk, het publiek te laten omarmen. Op deze manier, het beleven van materialen, kleuren, vormen, licht en formaat, laat ik het werk zelf betekenis(sen) genereren. Belangrijk zijn hierbij voor mij tactiele en materiële waarden. Door hiermee te spelen wil ik associaties bij de toeschouwer oproepen die zij vervolgens in combinatie met de ervaring van het werk, omzetten naar een zelfgevormde betekenis.
Voor Trans-Ruimte heb ik een installatie gemaakt waarbij de bezoeker een fysieke relatie kan aangaan met het werk. Dit beoog ik door de bezoeker niet alleen het werk van buiten te laten bekijken, maar hen ook de mogelijkheid te geven om door het werk heen te lopen.
De poorten die de installatie vormen, zijn geïnspireerd op de aanwezige elementen van de oude klaslokalen: de scheidingswanden en de plafondbalken. Deze vormen samen de basis van de installatie en hebben daarbij de maat van de installatie bepaald.
Ik ben op het gegeven dat de expositieruimte eigenlijk bestaat uit twee elkaar spiegelende ruimten ingegaan en heb daarbij van de installatie eveneens een spiegeling gemaakt. Dit idee wordt nog eens versterkt door het spiegelende materiaal dat gebruikt is.
