Kunstvlaai 2012, INexactly THIS

Fabian Westphal en Koos Buist hebben hiervoor op uitnodiging de SMAHK-presentatie gemaakt.

Op de Kunstvlaai 2012, INexactly THIS, Festival Of Independants, die van 23 november t/m 2 december in Amsterdam plaatsvindt, werd de SMAHK-presentatie gemaakt door Fabian Westphal en Koos Buist.

Locatie: Sint Nicolaas Lyceum Amsterdam, Prinses Irenestraat 21, 1077 WT Amsterdam.
SMAHK/DeFKa is te vinden op de eerste verdieping in de C-vleugel.
Meer info op www.kunstvlaai.nl

Op 21 november hebben Fabian Westphal en Adrie Krijgsman de stand ingericht:

Dit bericht is geplaatst in defka, smahk. Bookmark de permalink.

Eén reactie op Kunstvlaai 2012, INexactly THIS

  1. Gert Wijlage schreef:

    Independent/onafhankelijkheid

    Kunst is informatie : Informatie kan kunst worden. Aan het ene eind van de slinger ligt het relatief autonome veld van kunstenaars die zich voornamelijk richten op het maken en onderzoeken van dingen vanuit een esthetisch oogpunt. Aan het andere eind van de slinger breidt zich het terrein uit van de kunstenaars die vanuit een sociaal-culturele visie toewerken naar een kunstproduct. Tussen deze uitersten ligt een uitgestrekt maaiveld aan kunstenaarsopvattingen, artistieke ideologieën, geëngageerde utopieën en creatieve rolverdelingen. Vanuit een metapositie gedacht kunnen we bijvoorbeeld een punt kiezen dat in de lijn ligt van de ambachtelijke kennisproducent of de voorkeur uitspreken voor een ander punt dat gelieerd is aan de toewijding van de competente intermediair.
    Er wordt in het kunstenveld flink getrokken aan hoe een kunstenaar zich tegenwoordig moet profileren. Dat is op zich geen nieuws aangezien zelfreflectie, ook met tegenzin, een vast onderdeel is van het vak. Maar er is meer aan de hand. De huidige profielschetsen die onder meer bij academies bovenop liggen, lijken vooral geschreven vanuit een maatschappelijk wensdenken. De kunstenaar zou bijvoorbeeld veel meer inzetbaar kunnen zijn bij de analyse van sociale behoeften, publieke kwesties en onderwijsvragen. Want kunst schijnt best wel goed te zijn voor de ontwikkeling van menselijk talent en kan misschien bovendien ook nog helpen bij het oplossen van communicatieve stoornissen of problemen betreffende sociale cohesie. Ook kan kunst nut bewijzen in het stimuleren van creatieve strategieën en vormgevingsvraagstukken. Onze huidige, internationaal georiënteerde Nederlandse, cultuur is gebaat bij kwalitatief hoogstaande innovatie op elk terrein.

    We leven in onzekere tijden. Dat is eigenlijk al een tijdje zo. Zeker als je andere posities in aanmerking neemt, andere plaatsen, andere volken, andere economische omstandigheden. Andere afhankelijk makende structuren. De kunstenaar kiest zijn materiaal en kan bij leven en welzijn grotendeels bepalen wat er met zijn werk gebeurt. Of het kunst wordt of politiek. Verkoopbaar of alleen ervaarbaar. Of het om een waarneming gaat of dat toepasbaarheid het doel is. Daarmee is ook meteen gegeven dat iemand de keuze daartoe heeft om zijn onafhankelijkheid te laten gelden of zich geheel ten dienste te stellen aan eisen van opdrachtgevers of ander publiek. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat er geen keuze is, de kunstenaar heeft, of wordt gehouden aan zijn, verplichtingen. Sociaal, cultureel, burgerlijk, om te kunnen eten en te overleven. Er zijn ook mensen die dagelijks van rol (kunnen) verwisselen.

    Op de kunstvlaai 2012 waren veel mensen die mij heel veel informatie boden. Volgens mij was er meer informatie dan kunst. Dat zou dit jaar wel eens de grote kracht geweest kunnen zijn van dit ‘Festival of Independents’. Overal flyers en boekjes, lezingen, interviews, activiteiten en bijeenkomsten. Ik werd uitgenodigd voor ‘een absurde ervaring’ door drie dames in grijze poncho’s. Even later mocht ik ‘mijn angsten’ door iemand laten vormgeven. Ook werd ik door artistieke researchers uitgenodigd om te spelen met Maria, maar die was helaas niet ‘available’. Toen waren mijn aandachtspunten nog niet geregistreerd voor een ontwerpje met de hoogste score, ter plekke uit te voeren voor 30 euro. Na wat dichte deuren was er gelukkig een echte Engelssprekende Brit die ons een drogenaald ets liet maken door een paar minuten feitelijk schommelen in zijn installatie. Dat was een hoogtepunt, naast de door Lacan geïnspireerde performance van Ingeborg Entrop bij DAI Artez en de presentatie van Fabian Westphal en Koos Buist in de DeFKa Campis-ruimte.

    In de introductie van The Sandbergissue schrijven Natasha Ginwala en Fleur van Muiswinkel over de Kunstvlaai als een ‘autonomous cultural hub’. Verderop schrijft Charles Esche over “(may be) an end to art as we have known it for 100 or so years” en het opnieuw betekenisvol en nuttig worden van autonome kunst. Maar dan wel met het oog op een ethisch te verantwoorden doel, te bereiken door een internationaal culturele beweging zonder direct historische precedent.
    Ik zou me zo graag daarbij willen aansluiten. Evenwel komt er toch weer een postutopische, posthegeliaanse sceptic in mij naar boven. Hoezo independent als mijn werk ethisch wel of niet door de bocht kan? Laat ik mijn werk testen op wat voor goedkeuring dan ook? We willen allemaal ‘het goede leven’, maar kan dat als een uitsluitende premisse bestaan? Hoezeer ik ook erop vertrouw dat nieuwe inventies en interessante speculaties vooral ontwikkeld worden in groepen en daartoe geschikte gemeenschappen, het idee dat wij in het komende tijdperk het winnen van ‘het ik’ gaat mij te ver en te glad. Het uitverkiezen van een enkel toekomstige ‘art proposition’ ondergraaft het onderliggende geloof in ‘superdiverse and hybrid cultural identities’. Het is de ruimte om te verkeren in heden en verleden dat mijn wens voor deze wereld structuur geeft en nieuwe inzichten biedt. Als die er is om kunst, kennis en poëzie mee te maken, dan werk ik onverwijld mee. “When two strong men stand face to face, though they come from the ends of the earth!”

    Gert Wijlage, november 2012

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *