Op 9 februari 2011 vond er in het SMAHK weer een Slow Art Talk plaats, die aansloot bij de tentoonstelling All Options Open , met werk van studenten FMI Masters.
Na een welkom door Gert Wijlage en een introductie door theoriedocente Margo Slomp waren er van Janine van Veen, Lu Zhang en Fumi Takahashi onderzoekspresentaties te zien over – en over de achtergronden van – het eigen werk en de werkwijze en werd hierop een inhoudelijke toelichting gegeven.
Na een pauze was het woord aan drie studenten Kunstgeschiedenis van de RUG: Jelte Hommes, Marijke van der Laan en Dawn Trompert. Voor het vakgebied ‘kunstwereld van de 20e en 21e eeuw’ onderzochten zij in hoeverre de theses/kunstenaarstheorieën van de FMI studenten zich verhielden tot het daadwerkelijk geproduceerde werk, van in dit geval Aggeliki Tsekeni and Ashley de Jong-Doucette, en gaven hen aanbevelingen voor verder onderzoek.
Hoewel verdieping, in werk en theoretische benadering van de kunstenaars, niet direct noodzakelijk is voor de appreciatie van het tentoongestelde werk, wordt het werk er wel degelijk interessanter door, rijker en intenser.
Het werk van Aggeliki Tsekeni bijvoorbeeld, waarin zij tekst (onleesbaar) in een mistwolk projecteerde, en wat ik eerder al een boeiende installatie vond, won voor mij nog enorm aan kracht toen in de Slow Art Talk de relatie met Pythia, het orakel van Delphi werd gelegd. Deze relatie met Pythia, die in de mythe op een drievoet boven een kloof met zwaveldampen (mistwolk) zat en in een min of meer bedwelmde toestand klanken uitstootte (onleesbare/onverstaanbare tekst) had ikzelf in de installatie nog niet ontdekt. Om in een zeer hedendaagse media-installatie onverwacht een link met een millennia oude mythe te ontdekken doet je weer realiseren dat de context altijd belangrijker is dan je denkt, dat het verleden voortdurend een woordje meespreekt. En ook dat kan in onbegrijpelijke orakeltaal zijn.
Adrie Krijgsman